Լինում է չի լինում ոչ մի բանից ժպիտ է լինում: Որշում է հյուր գնալ ոչ մի բանից երեխաներին, որ ուրախանան: Նա գնում է, գնում և հանդիպում է նապաստակին: Ոչ մի բանից ժպիտը ժպտում է նապաստակին և նա սկսում է թռշկոտել դաշտով մեկ: Ոչ մի բանից ժպիտը ժպտում է երկնքին և արևը փայլփլում է, ժպտում է ծիտիկներին և ծիտիկները ծլվլում են, ժպտում է առվակին և առվակը կչկչալով վազում է, ժպտում է ծաղիկներին և ծաղիկները բացվում են: Ոչ մի բանից ժպիտը հասնում է երեխաներին, նրանց հետ պարում է, ուրախացնամ: Օրը վերածում է խաղի և ուրախության: Ոչ մի բանից ժպիտը տոն է պարգևում բոլորին և տուն գնում:
Լինում է չի լինում մի թարս մարդ է լինում: Մի արևոտ օր նա հագնում է իր թարս կոշիկները, վերցնում թարս սրբիչն ու լողազգեստը և գնում ծովում լողանալու:
Պարզվում է, որ ծովն էլ է թարս ու գտնվում է երկնքում, իսկ երկինքը ծովի տեղում է, ներքևում: Թարս մարդը լողում է թարս ծովում թարս ձկների հետ: Հետո դուրս է գալիս ծովից ու քանի որ արևը երկնքում էր շողշողում, իսկ երկինքը ներքևում էր, գլխիվայր կախվում է ու արևային լոգանք ընդունում: Թարս մարդը արևի տակ մի լավ սպիտակում է ու գնում տուն:
ՍՅՈՒԶԱՆՆԱ ԲԱՐԵՂԱՄՅԱՆ 